دستناء

"جوانان  روستایی همچون دیگر جوانان، آینده خود را با دنیایی از آرزوها و امیدها آذین می بندد. اما آیا او حق ندارد از خود بپرسد چرا باید همچنان در آرزوی آینده ای بهتر بماند و استعدادها و توانمندی هایش به دست خزان سپرده نشوند. به راستی آیا او حق ندارد؟"

در عصر حاضر، دانش، اولین گام و نیروی جوان، اولین منبع برای پیشبرد اهداف توسعه ای در کشورها محسوب می شوند و به کارگیری مؤثر و کارآی جوانان در عرصه های مختلف سازندگی از بدیهیات در توسعه ملی به شمار می آید.

 سرمایه گذاری برای تربیت نسلی بالنده که مجهز به آگاهی و دانش روز باشند، نه تنها همانند سرمایه گذاری های مستقیم در بخش هایی مانند صنعت و کشاورزی است بلکه چه بسا که از اولویت و قدر و منزلتی بیشتر نسبت به سایر بخش ها برخوردار باشد.

در سال 1985 میلادی (سال جهانی جوانان) تقریبا 745 میلیون نفر از جوانان در کشورهای کمتر توسعه یافته زندگی می کرده اند. از این جمعیت بالغ بر 70 درصد یا به عبارتی 520 میلیون دختر و پسرِ جوان، در نواحی روستایی حضور داشته اند. اما کمتر از حضور و مشارکت این جمعیت خلاق و رو به رشد در عرصه های مختلف استفاده شده است چرا که نوعا درگیر مسائل و مشکلات دست و پاگیری بوده اند و همین امر سبب گردیده تا آنان نتوانند در صحنه های مورد علاقه کار و زندگی حضوری همه جانبه و موفق داشته باشند. حال آنکه جوانان  روستایی همچون دیگر جوانان، آینده خود را با دنیایی از آرزوها و امیدها آذین می بندد. اما آیا او حق ندارد از خود بپرسد چرا باید همچنان در آرزوی آینده ای بهتر بماند و استعدادها و توانمندی هایش به دست خزان سپرده نشوند. به راستی آیا او حق ندارد؟

بافت اجتماعی در روستاها معمولاً بر اساس نهاده های سنتی پایه گذاری می شود. این نهاده ها در طی قرون و روزگاران متمادی، معیارهای مشخص و خاصی را در محیط اجتماعی روستا به وجود می آورند که وفق طبیعت زندگی روستایی می باشد. بر این اساس تغییر محکمات که بر بنیاد سنت و آداب و رسوم قومی استوار می باشد، نیازمند زمانی طولانی و دراز است که همین با شتابزدگی ذاتی جوان و جوانی سازگاری نمی یابد و پسران و دختران جوان روستایی را در فرآیند رفتاری متفاوت با محیط زندگی خود قرار می دهد. جوان  روستایی هم می خواهد و هم حق دارد نقشی در جامعه محدود روستای خود داشته باشد و از ایستایی در تعیین و وزن ارزش اجتماعی خویش به تکاپو و حرکت برسد و این موضوعی است که جوان روستایی با توجه به تغییرات سریع زمانه به آن نیازمند است. در جهان کنونی، علم و دانش چنان حرکت رو به جلو و بالنده ای دارد که تقریبا هیچ کدام از عوامل اساسی زندگی، بدون دقت نظر و مطالعه به حال خود رها نمی شوند. امروزه هزاران رشته علمی، دمادم زندگی بشر را تغییر می دهند و دستاوردهای نو و جدیدی را به ارمغان می آورند. در چنین شرایطی چرا باید جوانان روستایی با موانع بسیاری در کار ساختن امروز و فرداهایشان باشند؟

 اهمیت توجه به این نسل روستایی نباید کمتر از توجه به جوانان شهری باشد. آنان نیز خواستار رشد و تکامل عواطف، امیال و گرایش ها و مهارت های اجتماعی شان می باشند و متأسفانه هنوز هم هستند روستاییانی و روستاهایی که معتقدند جوانانشان نیازی به درس و دانش نداشته و همان بهتر که اصلاً بی سواد بمانند! حال آنکه جوانان روستایی در ایفای نقش های متنوع شان، سهم بسزا و تعیین کننده ای در بهزیستی و توسعه معیشت روستایی دارند و رشد اینها تأثیر مستقیمی در توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور خواهد داشت.